دردنامه
چهارشنبه, ۲۷ خرداد ۱۳۹۴، ۱۱:۴۵ ق.ظ
ﺩﺳﺖﺷﺎﻥ
ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺎﻝﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﺑﻌﺜﯽﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ؛ ﭘﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺣﺎﻻ ﺳﯿﺎﺳﯽﮐﺎﺭﻫﺎ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ
. ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺍﯾﻦ ﻏﻮﺍﺹﻫﺎ ﭘﺎ ﺑﺰﻧﻨﺪ، ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﻧﯿﺴﺖ . ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺩﺍﺧﻞ
ﻣﻨﻄﻘﻪﻫﺎﯼ ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ.
ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺁﻥﻃﺮﻑ ﺧﻂ ﻗﺮﻣﺰﻫﺎﯼ ﺳﺎﺧﺘﮕﯽ
ﺍﯾﻦ ﺳﺎﻝﻫﺎ . ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥﮐﻪ ﮔﻮﺵﺷﺎﻥ ﺑﺪﻫﮑﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﯾﺴﺖ ﻗﺪﺭﺕﺑﺎﺷﺪ.
ﻧﺎﺭﺍﺣﺖﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﻏﻮﺍﺹﻫﺎ
ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪﯼ ﭘﺮﻭﻓﺎﯾﻞ ﻏﯿﺮﺧﻮﺩﯼﻫﺎ» ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻩ. ﻋﺼﺒﺎﻧﯽﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻋﮑﺲ ﻏﻮﺍﺹﻫﺎ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺭﻭﯼ
ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﺳﻮﮊﻩﯼ ﮔﺸﺖ اﺭﺷﺎﺩ ﺍﺳﺖ. ﺩﻟﻮﺍﭘﺲﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺮ ﻭ ﮐﻠﻪﯼ ﻏﻮﺍﺹﻫﺎ ﺩﺭ ﻧﻮﺷﺘﻪﯼ
ﭘﺴﺮﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺧﻮﺷﯽﺍﺯ آنها ندﺍﺭﺩ .
ﻋﺎﺩﺕ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﺗﮑﺜﺮ.
ﻋﺎﺩﺕ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻟﯽ ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺗﻨﻮﻉ . ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﻋﯿﻦ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ هﻤﺎﻧﺠﻮﺭ
ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ.
ﻣﯽﺗﺮﺳﻨﺪ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺍﯾﻦﻫﻤﻪ ﻏﻮﺍﺹ ـ
ﺁﻥﻫﻢ ﻧﻪ ﻏﻮﺍﺹ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽﺣﺮﻑﮔﻮﺵﮐﻦ ﻭ ﻣﻄﯿﻊ، ﺑﻠﮑﻪ ﻏﻮﺍﺹ ﺑﺴﯿﺠﯽ [ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﺪﻝ
ﺟﺒﻬﻪﺍﯼ ﻭ ﭘﺮﺷﻮﺭ ﮐﻪ ﮔﻮﺷﺶ ﺑﺪﻫﮑﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻭ ﻧﻬﯽ ﻧﯿﺴﺖ ـ ﺍﺯ ﺩﺳﺖﺷﺎﻥ ﺧﺎﺭﺝ شود...
ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻪ ﺗﮑﺎﭘﻮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩﺍﻧﺪ.
ﺑﯿﺎﻧﯿﻪ ﺻﺎﺩﺭ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ: ﺍﯾﻦﻫﺎ ﻫﻤﻪﺷﺎﻥ ﺍﻧﺤﺼﺎﺭﺍً ﻣﺎﻝ ﻣﺎﺳﺖ. ﻣﺎﻟﮏ ﺷﺶﺩﺍﻧﮕﺶ ﻣﺎﯾﯿﻢ . ﺗﺸﺮ
ﻣﯽﺯﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ « ﺩﯾﮕﺮ» ﻫﺎ ﮐﻪ ﺍﺻﻼً ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﯿﺪ؟
ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﻨﺪ ﺍﯾﻦ
ﻏﻮﺍﺹﻫﺎ ﺑﭽﻪﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﻧﺪ؛ ﺑﭽﻪﻫﺎﯼ ﻫﻤﻪﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ . ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺎﺏ ﻭﻓﺎﻕ ﻣﻠﯽ ﮐﻪ
ﺑﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺁﻣﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﻣﻬﻤﺎﻥﻫﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺭﺍ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺿﺎﯾﻊ ﮐﻨﻨﺪ . ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﻨﺪ ﺧﻮﻥ ﺍﯾﻦ
ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ، ﺍﺭﺯﺵ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺵ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﻋﻮﺍﻫﺎﯼ ﺑﭽﻪﮔﺎﻧﻪﯼ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ
ﭘﺴﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ
ﻏﻮﺍﺹﻫﺎ ﺑﭽﻪﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﻧﺪ؛ ﺑﭽﻪﻫﺎﯼ ﻫﻤﻪﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ . ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺎﺏ ﻭﻓﺎﻕ ﻣﻠﯽ ﮐﻪ
ﺑﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺁﻣﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﻣﻬﻤﺎﻥﻫﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺭﺍ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺿﺎﯾﻊ ﮐﻨﻨﺪ . ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﻨﺪ ﺧﻮﻥ ﺍﯾﻦ
ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ، ﺍﺭﺯﺵ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺵ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﻋﻮﺍﻫﺎﯼ ﺑﭽﻪﮔﺎﻧﻪﯼ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ
ﭘﺴﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ.
ﺍﮔﺮ ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺪ ﺍﯾﻦ ﺗﺸﯿﯿﻊ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺩﻋﻮﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ ﮔﺮﻩ ﻧﻤﯽﺯﺩﻧﺪ . ﺍﮔﺮ ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺪ ﺍﻧﮓ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﺟﻨﺎﺣﯽ
ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﻏﻮﺍﺹﻫﺎ ﻧﻤﯽﭼﺴﺒﺎﻧﺪﻧﺪ . ﺍﮔﺮ ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺪ .....
